Κωνσταντίνος Γεράκης | Wikipedia
Για τα περισσότερα λεξικά «τυχοδιώκτης» είναι αυτός που εκμεταλλεύεται όλες τις περιστάσεις, συχνά παίρνοντας μεγάλα ρίσκα, για να πετύχει τον σκοπό του, χωρίς να διστάζει να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο. Ακόμα και αθέμιτο.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, ο τυχοδιώκτης, είναι ένας άνθρωπος που έχει μία «λάμψη», που λατρεύει την περιπέτεια, που οι ιδέες του αποπνέουν ένα άρωμα ελευθερίας και τόλμης. Είναι αυτός που παραβιάζει τα πρωτόκολλα, που «σπάει» τους κανόνες. Ο… «ζαβολιάρης» που θα λέγαμε πιτσιρίκια.
Η Ιστορία είναι γεμάτη τυχοδιώκτες οι οποίοι χαρίζουν στις επόμενες γενιές περιπέτειες για να έχουν να διαβάζουν. Πόσοι «νοικοκυραίοι» και φρόνιμοι έχουν να πουν κάτι που θα «μαγνητίσει» το κοινό τους; Ελάχιστοι.
Οι τυχοδιώκτες (είτε με την καλή, είτε με την κακή έννοια) είναι σαφώς περισσότεροι. Ένας από αυτούς ο Κωνσταντίνος Γεράκης ο οποίος στη σύντομη ζωή του φρόντιζε να αρπάζει από τα μαλλιά κάθε ευκαιρία που βρισκόταν μπροστά του.
Και έφτασε να γίνει πρωθυπουργός και αντιβασιλέας της Ταϊλάνδης. Ένας άνθρωπος που έζησε πολλές ζωές σε μία αλλά, μία ημέρα σαν σήμερα, στις 5 Ιουνίου 1688, είχε ένα τραγικό τέλος.
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Γεράκης
Ο Κωνσταντίνος Γεράκης γεννήθηκε το 1647 στο βόρειο άκρο της Κεφαλονιάς, στο Κάστρο της Άσσου. Οι γονείς του είχαν φτάσει στο νησί μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς.
Ο πατέρας της οικογένειας ήθελε ο γιος του να γίνει ναυτικός. Ούτε ο ίδιος, ωστόσο, δεν περίμενε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Ο μικρός Κωνσταντίνος αποδείχθηκε ένα ανήσυχο πνεύμα που δε χωρούσε μέσα σε οικογενειακά ή κοινωνικά καλούπια. Τι διαφορετικό, άλλωστε, θα μπορούσε να πει κάποιος για τον άνθρωπο που όταν ήταν μόλις 13 ετών τα… βρόντηξε όλα και έφυγε από την Κεφαλονιά για να αναζητήσει την τύχη του.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν σε αυτή του την απόφαση, τον «έσπρωξε» μόνο η φύση του ή είχε γίνει κάτι που τον οδήγησε μακριά από τον γενέθλιο τόπο του.
Σε κάθε περίπτωση ο 13χρονος Κωνσταντίνος Γεράκης, έκανε ρεσάλτο στο πρώτο πλοίο που βρήκε μπροστά του και άρχισε τα ταξίδια. Τα πρώτα χρόνια δούλεψε σε διάφορα αγγλικά πλοία κάνοντας πολλά ταξίδια προς τις Ασιατικές χώρες.
Κάποια στιγμή φαίνεται πως κουράστηκε να ταξιδεύει συνέχεια και αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αγγλία. Άλλαξε το ονοματεπώνυμό του σε Κονσταντάιν Φάλκον (που σημαίνει γεράκι στα αγγλικά) και έπιασε δουλειά στην περιβόητη και πανίσχυρη «Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών», την πρώτη πολυεθνική εταιρεία στον κόσμο και την πρώτη επιχείρηση που εξέδωσε μετοχές.
Η Εταιρεία ιδρύθηκε την τελευταία ημέρα του 1600 και σχεδόν αμέσως απέκτησε μία τρομακτική δύναμη αφού είχε το αποκλειστικό δικαίωμα του εμπορίου με όλες τις χώρες, οι οποίες βρίσκονταν ανατολικά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας και δυτικά του Πορθμού του Μαγγελάνου και αυτό δίχως να παρεμβαίνει το αγγλικό στέμμα στις δραστηριότητές της.
Ο Γεράκης είχε μεγάλη εμπειρία στο εμπόριο, ήξερε ξένες γλώσσες, ήταν πανέξυπνος, πανούργος αλλά και τρομερά φιλόδοξος. Έτσι δεν άργησε να βρει θέση στην Εταιρεία που έσπευσε να τον «εκμεταλλευτεί», στέλνοντάς τον στην Ινδονησία προκειμένου να γίνει τα «μάτια» και τα «αυτιά» της σε μία περίοδο που οι προκλήσεις στον κόσμο του εμπορίου ήταν ανεξάντλητες.
Ο Κωνσταντίνος Γεράκης δεν έχασε την ευκαιρία. Άρχισε να δικτυώνεται, να κάνει φιλίες με τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, να διώχνει μακριά του όσους προσπαθούσαν να τον εκμεταλλευτούν και όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο ισχυρός γινόταν.
Η μεγάλη περιπέτεια της ζωής του, ωστόσο, ξεκίνησε το 1675. Πριν καν κλείσει τα 29 του χρόνια, ο Γεράκης έλαβε εντολή από την Εταιρεία, να φύγει από την Ινδονησία και να εγκατασταθεί στο βασίλειο της Αγιουτάγια στο Σιάμ, δηλαδή στη σημερινή Ταϊλάνδη.
Από λογιστής… πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης
Εκεί, χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο, ο Κωνσταντίνος Γεράκης έκανε αυτό που ήξερε καλά. Δικτυώθηκε αμέσως, έκανε τις κατάλληλες γνωριμίες, ισχυροποίησε την παρουσία του και το κυριότερο δημιούργησε φιλίες (εντός ή εκτός εισαγωγικών) με ανθρώπους της Αυλής του βασιλιά, Ναράι του Μέγα.
Για τη ζωή και τη δράση του Γεράκη υπάρχουν πολλές αλήθειες αλλά υπάρχουν και άλλοι τόσοι μύθοι. Μία από αυτές τις ιστορίες, που κινείται ανάμεσα στα όρια του μύθου και της αλήθειας, είναι ίσως η ενδεικτικότερη της εξυπνάδας που είχε.
Λέγεται, λοιπόν, πως κάποια στιγμή, ο Γεράκης έγινε σύμβουλος και μεταφραστής του υπουργού Κόσα Λεκ, ενός ανθρώπου που βρισκόταν πολύ κοντά στο βασιλιά. Την περίοδο εκείνη είχε προκληθεί ένα… διπλωματικό επεισόδιο με κάποιους εμπόρους από την Περσία οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι το Σιάμ τους χρωστούσε πολλά λεφτά.
Ο Γεράκης κατάφερε, μέσω του Κόσα Λεκ, να συναντηθεί με τον Ναράι τον Μέγα. Σε εκείνη τη συνάντηση ο δαιμόνιος βασιλιάς ανέλυσε με νούμερα και αποδείξεις ότι οι Πέρσες έμποροι έλεγαν ψέματα. Όταν συναντήθηκε, μάλιστα, με μια αντιπροσωπεία από αυτούς, απέδειξε πως δεν υπήρχε κανένα χρέος και πως όλο αυτό ήταν μία καλοστημένη απάτη.
Οι Πέρσες έμποροι έφυγαν από την Ταϊλάνδη δίχως να πάρουν αυτά που ζητούσαν και περιχαρής ο βασιλιάς της χώρας… λάτρεψε τον Γεράκη και τον πήρε κοντά του. Πρώτα τον αναβάθμισε σε σύμβουλο επί των οικονομικών και μετά του έδωσε το υπουργείο Οικονομικών!
Έχοντας αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που ήδη είχε, άρχισε να «απλώνει» τη δραστηριότητά του και σε άλλα πεδία. Ένα από αυτά ήταν το πεδίο της θρησκείας. Εγκατέλειψε το δόγμα του Αγγλικανισμού και ασπάστηκε το αντίστοιχο του Ρωμαιοκαθολικισμού. Αυτό, βέβαια, δεν ήταν μία τυχαία επιλογή.
Ο Γεράκης είχε διαπιστώσει πως οι Γάλλοι είχαν αρχίσει να αποκτούν τεράστια επιρροή στην ευρύτερη περιοχή και αντίστοιχα περιόριζαν Άγγλους, Ολλανδούς και Πορτογάλους. Το 1684 το πήγε ένα βήμα παραπέρα όταν έπεισε τον βασιλιά να συμμαχήσουν με τους Γάλλους και από κοινού, μέσω του ρωμαιοκαθολισμού, να ξεκινήσουν τη διαδικασία «εξευρωπαϊσμού» της Σιάμ.
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Γεράκης ήταν αυτός που κατάφερε, με προσωπικές κινήσεις, να βάλει στο ίδιο τραπέζι τον Λουδοβίκο τον 14ο και τον Ναράι τον Μέγα για να κλείσουν τη μεγάλη συμφωνία.
Μετά και από αυτή τη μεγάλη επιτυχία, ο βασιλιάς της Νιάμ, παρασημοφόρησε τον Γεράκη και τον διόρισε αρχικά (1685) πρωθυπουργό και στη συνέχεια αντιβασιλέα!
Από τη θέση αυτή, ο Κωνσταντίνος Γεράκης μπορούσε να κάνει, πλέον, το δικό του… «παιχνίδι». Και όλα πήγαιναν καλά μέχρι που Πορτογάλοι και Ολλανδοί αποφάσισαν πως αν θέλουν να ξαναπάρουν το πάνω χέρι στο εμπόριο θα πρέπει να βγάλουν από τη μέση τόσο τον Γεράκη όσο και τον «Βασιλιά Ήλιο» όπως αποκαλούσαν τον Ναράι.
Συμμάχησαν με τον φιλόδοξο μανδαρίνο ευγενή Όχρα Πετσχάρτσχα στον οποίο είπαν πως θα τον βοηθούσαν να πάρει το θρόνο και να επαναφέρει τον βουδισμό ως κυρίαρχη θρησκεία. Το μόνο που ζητούσαν ως αντάλλαγμα (φυσικά) ήταν να ελέγχουν εκείνοι το εμπόριο.
Ο Πετσχάρτσχα δέχθηκε και με ξενοφοβική ρητορική άρχισε να προετοιμάζει το έδαφος για εξέγερση κατά του βασιλιά. Η πρώτη απόπειρα απέτυχε, ωστόσο, η δεύτερη (το 1688) βρήκε τον βασιλιά ασθενή και τον Γεράκη να έχει δεχθεί πολλά πλήγματα, με αποτέλεσμα οι στασιαστές να αρπάξουν την εξουσία και να φυλακίσουν τόσο ολόκληρη τη βασιλική οικογένεια, όσο και την οικογένεια του Γεράκη (είχε παντρευτεί την κόρη ενός μεγιστάνα της Ταϊλάνδης και είχαν αποκτήσει δύο γιους).
Μπροστά σε αυτές τις δραματικές εξελίξεις οι Γάλλοι έκαναν πίσω και άφησαν τους μέχρι πρότινος συνεργάτες τους αβοήθητους και έρμαια στις ορέξεις των εχθρών τους.
Ο μόλις 41 ετών Κωνσταντίνος Γεράκης δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση μέσα σε αυτή τη νέα συνθήκη. Κάπως έτσι, μία ημέρα σαν σήμερα, στις 5 Ιουνίου 1688, αφού πρώτα βασανίστηκε άγρια, μεταφέρθηκε μαζί με την οικογένειά του στην κεντρική πλατεία της Μπανγκόγκ και εκεί οι στασιαστές τους αποκεφάλισαν!