Την ώρα που η ένταση ανάμεσα στην Ινδία και στο Πακιστάν κλιμακώνεται ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα να ηχούν οι «σάλπιγγες του πολέμου», όλα αυτά αποτέλεσμα του μακελειού που σημειώθηκε στο, ελεγχόμενο από το Νέο Δελχί, Κασμίρ, λίγοι είναι αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν τους λόγους για τους οποίους διαφωνούν οι δύο χώρες με πυρηνικά.
Υπενθυμίζεται πως η κλιμάκωση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν προήλθε από το μακελειό στη Γραμμή Ελέγχου (LoC), των de facto συνόρων στο Κασμίρ, στο Παχαλγκάμ πιο συγκεκριμένα, όπου σκοτώθηκαν 26 άμαχοι τουρίστες στο υπό ινδική διοίκηση Κασμίρ.
Έκτοτε, υψηλόβαθμα μέλη της πακιστανικής κυβέρνησης και στρατιωτικοί αξιωματούχοι έχουν δώσει πολλές συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες ισχυρίστηκαν ότι έχουν «αξιόπιστες πληροφορίες» ότι επίκειται μια ινδική στρατιωτική απάντηση.
Γιατί διαφωνούν Ινδία και Πακιστάν για το Κασμίρ
Οι ρίζες, φυσικά, της σύγκρουσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν δεν ήρθε από τη μία ημέρα στην άλλη καθώς οι ρίζες της, όπως αρκετών γεωπολιτικών γεγονότων ανά τον κόσμο, εντοπίζονται στην εποχή, ή για την ακρίβεια στο «κύκνειο άσμα» της βρετανικής αποικιοκρατίας.
Στο επίκεντρο της μακροχρόνιας εχθρότητάς τους βρίσκεται το καθεστώς της γραφικής κοιλάδας του Κασμίρ, για την οποία η Ινδία και το Πακιστάν έχουν πολεμήσει, γι’ αυτό, τρεις από τις τέσσερις προηγούμενες φορές. Από τότε που ανεξαρτηροποιήθηκαν από τους Βρετανούς το 1947, οι δύο χώρες ελέγχουν τμήματα του Κασμίρ -με την Κίνα να ελέγχει ένα άλλο τμήμα του- αλλά συνεχίζουν να το διεκδικούν πλήρως.
Το Κασμίρ, πληροφοριακά, βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της ινδικής υποηπείρου και εκτείνεται σε 222.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ περίπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην ευρύτερη περιοχή, που διοικείται από το Πακιστάν, και 13 εκατομμύρια στο Τζαμού και Κασμίρ το οποίο ελέγχει η Ινδία.
Ο πληθυσμός είναι συντριπτικά μουσουλμανικός. Το Πακιστάν ελέγχει το βόρειο και δυτικό τμήμα, δηλαδή το Αζάντ Κασμίρ, το Γκιλγκίτ και το Βαλτιστάν, ενώ η Ινδία ελέγχει το νότιο και νοτιοανατολικό τμήμα, συμπεριλαμβανομένης της κοιλάδας του Κασμίρ και της μεγαλύτερης πόλης της, του Σριναγκάρ, καθώς και του Τζαμού και του Λαντάκ.
Το τέλος της βρετανικής αποικιοκρατίας και ο διαμελισμός της Βρετανικής Ινδίας τον Αύγουστο του 1947 οδήγησαν στη δημιουργία του Πακιστάν με μουσουλμανική πλειοψηφία και της Ινδίας με ινδουιστική πλειοψηφία.
Ινδία, Πακιστάν: Τι άλλαξε στο Κασμίρ μετά τους Άγγλους
Εκείνη την εποχή, πριγκιπικά κράτη όπως το Τζαμού και Κασμίρ είχαν τη δυνατότητα να προσχωρήσουν σε οποιαδήποτε χώρα. Με σχεδόν 75% μουσουλμανικό πληθυσμό, πολλοί στο Πακιστάν πίστευαν ότι η περιοχή θα εντασσόταν φυσικά στη χώρα τους.
Εξάλλου, το Πακιστάν υπό τον Μοχάμεντ Αλί Τζίννα δημιουργήθηκε ως πατρίδα των μουσουλμάνων, παρόλο που η πλειονότητα των μουσουλμάνων σε αυτό που παρέμεινε ως Ινδία, μετά τον διαχωρισμό, παρέμεινε πίσω στη χώρα αυτή, όπου ο Μαχάτμα Γκάντι και ο πρώτος πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Ινδίας, ο Τζαουαχαρλάλ Νεχρού, έχτισαν τα θεμέλια ενός κοσμικού κράτους.
Ο μαχαραγιάς του Κασμίρ επιδίωξε αρχικά την ανεξαρτησία και από τις δύο χώρες, αλλά αργότερα επέλεξε να ενταχθεί στην Ινδία μετά την εισβολή του Πακιστάν, προκαλώντας τον πρώτο πόλεμο από το 1947 έως το 1948. Η γραμμή κατάπαυσης του πυρός που καθιερώθηκε μετά από αυτό επισημοποιήθηκε ως LoC στη Συμφωνία της Σίμλα.
Παρά ταύτα, και οι δύο χώρες εξακολουθούν να διεκδικούν ολόκληρη την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης, στην περίπτωση της Ινδίας, της υπό κινεζική διοίκηση Ακσάι Τσιν στην ανατολική πλευρά.
Κασμίρ: Ο πρώτος πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν
Ο κυρίαρχος ινδουιστής μαχαραγιάς του Κασμίρ ήταν ο Χάρι Σινγκ, οι πρόγονοι του οποίου πήραν τον έλεγχο της περιοχής στο πλαίσιο μιας συμφωνίας με τους Βρετανούς το 1846.
Την εποχή του διαμελισμού, ο Σινγκ επεδίωξε αρχικά να διατηρήσει την ανεξαρτησία του Κασμίρ τόσο από την Ινδία όσο και από το Πακιστάν.
Αλλά μέχρι τότε είχε ξεσπάσει εξέγερση κατά του από φιλοπακιστανούς κατοίκους σε ένα τμήμα του Κασμίρ. Ένοπλες ομάδες από το Πακιστάν, υποστηριζόμενες από την κυβέρνηση της νεοσύστατης χώρας, εισέβαλαν και προσπάθησαν να καταλάβουν την περιοχή.
Ο Σεΐχης Αμπντουλάχ, ο πιο επιφανής ηγέτης του Κασμίρ εκείνη την εποχή, αντιτάχθηκε στην επίθεση που υποστηριζόταν από το Πακιστάν. Ο Χάρι Σινγκ απηύθυνε έκκληση στην Ινδία για στρατιωτική βοήθεια.
Η κυβέρνηση του Νεχρού επενέβη εναντίον του Πακιστάν – αλλά υπό τον όρο ότι ο μαχαραγιάς θα υπέγραφε ένα έγγραφο προσχώρησης που θα συγχωνεύει το Τζαμού και Κασμίρ με την Ινδία. Τον Οκτώβριο του 1947, το Τζαμού και Κασμίρ έγινε επίσημα μέρος της Ινδίας, δίνοντας στο Νέο Δελχί τον έλεγχο της κοιλάδας του Κασμίρ, του Τζαμού και του Λαντάκ.
Η Ινδία κατηγόρησε το Πακιστάν ότι ήταν ο επιτιθέμενος στη σύγκρουση – μια κατηγορία που το Πακιστάν αρνήθηκε – και έφερε το θέμα στα Ηνωμένα Έθνη τον Ιανουάριο του 1948. Ψηφίστηκε ένα βασικό ψήφισμα το οποίο ανέφερε: «Το ζήτημα της προσχώρησης του Τζαμού και Κασμίρ στην Ινδία ή στο Πακιστάν θα πρέπει να αποφασιστεί με τη δημοκρατική μέθοδο ενός ελεύθερου και αμερόληπτου δημοψηφίσματος».
Σχεδόν 80 χρόνια αργότερα, κανένα δημοψήφισμα δεν έχει γίνει, με τον κύκλο βίας απλά να επαναλαμβάνεται.
Ο πρώτος πόλεμος για το Κασμίρ έληξε τελικά με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ και το 1949 οι δύο χώρες επισημοποίησαν τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός με συμφωνία που υπογράφηκε στο Καράτσι, την τότε πρωτεύουσα του Πακιστάν. Η νέα γραμμή διαίρεσε το Κασμίρ σε τμήματα που ελέγχονταν από την Ινδία και το Πακιστάν.
Διάβασε περισσότερα στο: reader.gr