Στην Αγία Τριάδα , στον Μύτικα…

Κατά την ημέρα αυτή, σύμφωνα με το Συναξάριο, “αυτό το Πανάγιον και ζωοποιόν και Παντοδύναμον εορτάζομεν Πνεύμα τον έναν της Τριάδος Θεόν, το ομότιμον και ομοούσιον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υιώ”.

Ο χορός των καλοφωνάρηδων ιεροψαλτών Νίκου Μπάκα, Αλέκου της Πέτρινας και Γιώργου του Δικηγόρου, μας έδωσε ακούσματα άπιαστα, κατανυκτικά, μεγαλόπρεπα και μας ανέβασαν την ψυχή και την πίστη μας πολύ ψηλά. Το αυτό και ο εφημέριος, ο παπα -Γιώργης καλλίφωνος, άνθρωπος της θεολογίας, γέμισε τη ζωή των εκκλησιαζομένων.

Το Πνεύμα το Άγιον είναι η Ζωή και Φως και Δύναμη. Αν είμαστε χριστιανοί το οφείλομε στο Άγιον Πνεύμα, γιατί αυτό τελεί το μυστήριο του Βαπτίσματος. Αν αξιούμεθα να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου στο Πνεύμα το Άγιον το οφείλομε, γιατί καθαγιάζει τα Τίμια Δώρα.

“Κατέπεμψον το Πνεύμα σου το Άγιον εφ’ ημάς και επί τα προκείμενα Δώρα ταύτα και ποίησον τον μεν Άρτον τούτο τίμιον Σώμα του Χριστού σου. Αμήν.Το δε εν τω Ποτηρίω τούτω τίμιον Αίμα του Χριστού σου. Αμήν.”

Το άγιον Πνεύμα μας οδηγεί στη μετάνοια, αυτό αναρριπίζει μέσα μας την αγάπη προς τον Θεό και την αρετή, αυτό αναδεικνύει τον κάθε άνθρωπο ναό του Θεού, τον θεοποιεί, τον οδηγεί στην τελείωση και στην εκπλήρωση του προορισμού του.

Αυτές τις μεγάλες δωρεές του Αγίου Πνεύματος, η εκκλησία τις προβάλλει και τις υμνεί όχι μόνο την ημέρα του Αγίου Πνεύματος, αλλά και κάθε Κυριακή.

“ Αγίω Πνεύματι, βυθός χαρισμάτων, πλούτος δόξης, κριμάτων βάθος μέγα”.

“Αγίω Πνεύματι, θεογνωσίας πλούτος, θεωρίας και σοφίας”

“Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη Τριάδική Μονάδι ιεροκρυφίως”.

“ Αγίω Πνεύματι, προπηγάζει πάσα σοφία ένθεν χάρις Αποστόλοις και τοις άθλοις καταστέφονται μάρτυρες και προφήται ορώσι”.

Τα τρία πρόσωπα της Τριαδικής Θεότητας συμπροσκυνούνται και συνδοξάζονται από την εκκλησία ως ισότιμα και ομούσια. Το ότι ο Πατήρ είναι Γεννήτωρ του Υιού και προβολεύει του Πνεύματος, δεν σημαίνει πως είναι ανώτερος αυτών. Ούτε πάλι, επειδή ο Υιός και το Πνεύμα προέρχονται από τον Πατέρα σημαίνει ότι είναι κατώτερα Πρόσωπα και υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Στον Τριαδικό Θεό υπάρχει ισοτιμία προσώπων απόλυτη.

Για μας τους εξηκοντούτηδες και πλέον νοσταλγία μας καταλαμβάνει όταν μικρά παιδιά προσμέναμε αυτή την ημέρα να πάμε στην Αγία Τριάδα. Η μετάβαση γινόταν είτε δια θαλάσσης με τις βάρκες, είτε πεζοί πάνω στην άμμο δια ξηράς, διασχίζοντας καθέτως το ρέμα Κατρίλα, καθότι δεν υπήρχε ο σημερινός αμαξιτός δρόμος.

Περισσότερος από κάθε άλλη χρονιά ο αριθμός των προσκυνητών. Κυρίως Μυτικιώτες, Κανδηλιώτες και Αγρινιώτες προσκυνητές συνέρευσαν στην Αγία Τριάδα. Να επισημάνω την απουσία οικογενειών με μικρά παιδιά πέρα από τέσσερις, που πραγματικά χαιρόσουν να τις βλέπεις! Σημεία των καιρών; Χάσμα γενεών; Προς το χείρον ή το βέλτιστον; Ίσως το ερώτημα παραμείνει αναπάντητο!

Ο εκκλησιασμός δεν αποτελεί μια απλή καλή συνήθεια, ένα θρησκευτικό καθήκον. Αντίθετα ο πιστός εκφράζει μια υπαρξιακή του ανάγκη.Την ανάγκη να ζήσει αληθινά, αυθεντικά. Στις μέρες μας, που το ψεύτικο και απατηλό κυριαρχεί και που οι ανθρώπινες ελπίδες από παντού διαψεύδονται, στην ορθόδοξη λατρεία πολλοί ανακαλύπτουν το νόημα της ζωής.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ξεκίνησε η ακολουθία της Αρτοκλασίας. Η πολύ σύντομη τελετή της Αρτοκλασίας ή της ευλόγησης των άρτων αποτελεί πολύ παλιά λειτουργική πράξη της Έκκλησίας και έχει τις ρίζες της, στους Αποστολικούς χρόνους. Η τέλεση της αρτοκλασίας αποσκοπεί στην ευλόγηση της οικογένειας μας, του σπιτιού μας και γενικά της ζωής μας.

Η εορτή έκλεισε με τη λιτανεία της ιεράς εικόνος, η “μετ΄ευχών και ύμνων” θρησκευτική τελετή, με συμμετοχή των πιστών και αποδόθηκαν τιμές.

Και του χρόνου!!!