Πετράκης και παίκτες έχουν πολλές φορές τονίσει ότι στόχος στα Play Outs είναι να διατηρήσουν καλή εικόνα. Ωστόσο, δεν αρκεί μόνο να το λέμε.
Η απόδοση του Παναιτωλικού απέναντι στην Athens Kallithea ήταν απογοητευτική, τουλάχιστον. Μία ομάδα που δημιουργικά ήταν χαμένη, που αδυνατούσε να παράξει ουσιαστικά σοβαρή φάση, που φαινόταν να μην έχει έναν σαφή επιθετικό προσανατολισμό στο γήπεδο.
Είναι γνωστή εδώ και καιρό η δημιουργική-επιθετική δυστοκία που υπάρχει. Ο Παναιτωλικός έχει σκοράρει φέτος μόλις 23 γκολ.
Με την πάροδο των αγώνων και τους αντιπάλους να «διαβάζουν» φορά με την φορά καλύτερα τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, γίνεται ακόμα δυσκολότερη η δημιουργία, εφόσον τα ατού του Παναιτωλικού περιοριστούν. Η Athens Kallithea αυτό ακριβώς έκανε, με μεγάλη επιτυχία μάλιστα.
Είναι γεγονός αυτό που ο Γιάννης Πετράκης πολλές φορές επισημαίνει. «Δεν παίζουμε μόνοι μας». Το θέμα όμως είναι και το τι κάνουμε εμείς.
Είναι σαφές ότι το δημιουργικό έλλειμμα στον Παναιτωλικό δεν σχετίζεται με το σύστημα που παίζει. Το 3-5-2 μπορεί να είναι ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό σχήμα και στην επίθεση, εφόσον υπάρχουν ορισμένες συνθήκες. Π.χ. να δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις στις αντεπιθέσεις, τα μπακ-χαφ να πατάνε με αξιώσεις περιοχή, ή στον άξονα να υπάρχουν παίκτες που να μπορούν να κρατήσουν επαρκώς μπάλα, δημιουργώντας χώρους και να τροφοδοτήσουν κατάλληλα τους επιθετικούς και όχι μόνο.
Το ζήτημα είναι το κατά πόσο αυτό συμβαίνει. Ή το κατά πόσο αυτό συνέβη ειδικότερα χθες. Οι αριθμοί -ιδίως στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος και ως σήμερα- πιστοποιούν ότι υπάρχει μεγάλο ζήτημα, συνολικά.
Σίγουρα, ο Παναιτωλικός επιθετικά χωλαίνει. Και το δημιουργικό ζήτημα, στο χρονικό σημείο που βρισκόμαστε δεν λύνεται διαφορετικά, παρά μόνο με δουλειά. Η παραδοχή του Μλάντεν -αλλά και αυτό που ο κόσμος συζητά και απαιτεί- είναι η βελτίωση στα τελευταία μέτρα του γηπέδου, στο επιθετικό μισό, δηλαδή.
Με την χθεσινή εικόνα στα εναπομείναντα πέντε παιχνίδια, μην γελιόμαστε, η ομάδα του Πετράκη θα τα βρει -επιεικώς- σκούρα.