Άφησε πίσω του την Αθήνα, τη ζωή της πόλης και γύρισε εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα. Ο Σπύρος πήρε μια γενναία απόφαση: να επιστρέψει στο χωριό του, τη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, για να ξαναβρεί την ψυχή του.
Μιλά ανοιχτά για τις δυσκολίες της πόλης, το άγχος, την απομόνωση και τη βαθιά ανάγκη να νιώσει ξανά ελεύθερος.
Στον τόπο που γεννήθηκε, φροντίζει τον κήπο που του άφησε η μητέρα του και προσφέρει με την καρδιά του στην τοπική κοινωνία. “Αν σας πω πως δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με τον κήπο… και τώρα βρίσκω εκεί την ηρεμία μου”.
Άφησα την Αθήνα και γύρισα στο χωριό μου – Δεν μετανιώνω στιγμή
